Thuis

Omdat veel mensen ons volgden en nog wachten op het verslag van Zanzibar.

Zanzibar is een prachtige afsluiting van onze reis geweest. Echt een tropische verrassing en heerlijk om bij te komen van alles. Helaas geen lang verhaal meer.

Zanzibar is anders dan het vaste land omdat het er erg toeristisch is.

Arabische sfeer in Stonetown is leuk. Specerijen als kruidnagel, kaneel, nootmuskaat , cardamon komen hier vandaan. Je vindt het ook veel in de gerechten die je daar krijgt.

Allerlei nationaliteiten komen voor zon, zee en strand maar ook voor snorkelen, duiken , kite surfen , para sailing , zwemmen met dolfijnen. Gelukkig vonden wij een heerlijk rustig domo kuchu resort. Lekker een paar dagen luieren als afsluiting was lekker maar het hele avontuur van onze reis en alles wat we meemaakten hadden we niet willen missen.

Hebben jullie gevonden wat je er van verwacht had? JA driedubbel en dwars. Een belevenis om nooit meer te vergeten.

Het was fijn om weer Kiswahili te kunnen praten, Tina terug te zien, Iringa aan te doen en veel te beleven maar het is ook heel fijn om weer thuis te zijn.

Zanzibar

sinds gisteren zijn we op Zanzibar. In Stonetown in de Manch Lodge een geschikte kamer gevonden.

Afgelopen vrijdag naar Morogoro met Mozes in zijn prive auto. Lekker relaxed vervoer ipv een bus.

Het hotel in het centrum was vreselijk slecht en de badkamer was het ergste. Ze doen hier niet aan onderhoud en werkelijk alles is kapot. Kapotte tegels, kranen die omgekeerd op de wasbak staan. De wc die bij het doorspoelen de badkamer doet overstromen. Bij Karen zat een hagedis en reden voor haar om daar niet te durven slapen. Marc nam die kamer dan maar. Lokale bar, lokaal eten , geroosterde banaan (ndinzi) met mbuzi ( geite vlees) erg droog en weinig smaakvol.

Zaterdag naar Bagamoyo waar we een Banda ( Hut) op het strand namen. Dat was erg leuk, direct aan zee met de zeewind en de golven. Lekker relaxen onder de palmbomen dat was een tropische verrassing en voelde eindelijk als vakantie. Zondag regende het en onze geplande excursie naar het museum over de slavernij werd ingekort omdat het goot. We konden alleen binnen wat bekijken.

Zondag middag kwamen we aan bij Tina een tanzaniaanse vriendin van mij van twee en dertig jaar geleden , super blij elkaar weer te zien. Zolang niet gezien, jamani , contact verloren doordat ze verhuisd was naar Dar Es Salaam. In haar huis gezeten, bijkletsen over van alles en nog wat. Met de tuktuk naar Cocobeach was een hele bijzondere ervaring. Al die crossende karretjes ,wij in twee die achter elkaar aan reden. Scheuren was het , spannend en heel erg leuk maar eigenlijk wel gevaarlijk. Lu ( Louise) de dochter van Tina kwam ook nog kennis maken. Leuke meid, heeft gestudeerd in Birmingham en is producer voor een Amerikaanse filmploeg die documentaires maakt in Tanzania. Heel verwesterd en bij de hand maar zo werelds gevormd. Een andere dochter Jeanny is getrouwd met een Nederlandse Architect en woont in Arusha . ze hebben een bouwbedrijf daar.

Maandag regen en we gingen met de taxi naar de haven om kaartjes te kopen voor de boot naar Zanzibar. Toen daarna met de daladala naar Kariakoo Market. Tina nam ons onder haar hoede en wist de weg wel naar een shop voor afrikaanse kanga's ( omslagdoeken) . Genoeg ingekocht om een leuk sprei te kunnen maken en nog meer fleurige afrikaanse dingen.

Tina kocht spullen voor een maaltijd, eindelijk groente ! De ramadan was voorbij en maandag was het nog een feestdag voor de moslims. Wij gingen naar Slipway en genoten daar lekker van de zee en lekkere drankjes. Het was er erg druk met rijke afrikanen die inmiddels zo'n plek aan het strand ook gevonden hebben. Paraderen over de boulevard en van zonsondergang genieten.

Dinsdag de boot naar Zanzibar maar dan wel een goede snelle soort catamaran boot. Twee uur op zee was een leuke belevenis.

Op Zanzibar heerst een andere cultuur daarover de volgende keer meer.

Tot dusver alles goed en veel groeten van ons drie

Omgeving Iringa

Ik was dus net klaar met mijn verhaal toen de stroom uit viel ook dat is Afrika. Niet zo slim om niet tussentijds op te slaan.

We hebben de afgelopen dagen in omgeving Iringa vertoefd en zijn naar Ifunda geweest. De school waar Marc toen werkte. Het was teleurstellend want er was alleen achteruitgang te zien. De werkplaats stond er nog net zo bij als toen en is nog maar weinig gebruikt. We twijfelen aan het onderwijs wat hier nu nog gegeven wordt. We werden door 5 man rondgeleidt de secund headmaster en nog 4 leraren. Allerbelangstellend naar ons en naar Nederland. Het huis waar Marc gewoond heeft wordt nu lokaal bewoond en kippen , geiten en een koe in slordige hokken en de tuin is een shamba ( akker) De mooie eucalyptis bomen van toen waren groten deels gekapt en het zag er troosteloos uit.

Verder hebben we Tosamaganga en Ismilia Stone Age Site bezocht dat was nagenoeg het zelfde als toen. Alleen een grote parkeerplaats en een nieuw entree gebouw met museum gebouwd voor de ( ?) touristen die nauwelijks komen hier. Verkeerde investering ach dat zie je hier ook wel meer.

We zijn bevriend geworden met een keniaanse familie die in het huis van Tina woont , op de thee geweest en zij zijn van rijke komaf te zien aan alles.

Mozes brengt ons nu vandaag naar Morogoro en morgen naar Bagamoyo en levert ons zondag af bij Tina in Dar Es Salaam. Heb haar weer gesproken en we zijn uitgenodigd , heel leuk om haar te zien en ook Lu ( louise) die inmiddels in de dertig is en films schijnt te maken.

We hebben de Tumaini Universiteit bezocht waar Mozes commitment studeert evenals de international school waar Elisabeth ( de vrouw van Mozes ) les geeft. Dat deed ons erg goed omdat het goed is dat Iringa een international school heeft gekregen en ook een universiteit.

Marc en ik hebben nog in de wijk achter het busstation in een lokale pub een biertje gedronken en naar buiten zitten kijken naar het straatgebeuren. Wat anders hier dan op de korte heuvel. Dit beeld zal ons bij blijven.

Het was heel fijn om wat langer in Iringa te zijn, heerlijk klimaat , lekker relaxed , je wordt niet belaagd als je over straat loopt. Ik kon net als toen gewoon op de markt wat bananen, advocado's en mango's kopen. Iringa gaat de goede kant op is onze conclusie.

Veel ontwikkeling en de middel klasse Tanzaniaan heeft het hier heel goed.

Safari Ruaha Parc

Op zaterdag ochtend vertrokken we met een landrover op Safari naar het Ruaha National Parc. We gingen voor 3 dagen en 2 nachten met chauffeur gids Alphonse op reis. We weg er naar toe is veel beter geworden dan dertig jaar geleden. Wel nog steeds een washboard dirt road dus het was stoffig en hobbelig. 3 uur rijden en heen en weer geschud kwamen we bij de gate. Onderweg langs veel dorpjes met hutjes en hier en daar een mooie kerk of moskee. Veel mensen langs de weg en gillende kinderen. Het was een geweldige safari en we hebben heel heel heel veel gezien vooral giraffen, olifanten, zebra 's en gazelles . Verder ook nijlpaarden, krokodillen en wilde zwijnen ( pumba) en ook zazoe ( de vogel uit de Lion King) . Het park was droog en heet en met open dak reden we uren rond door een afrikaans landschap met baobabs, acacia 's , palmbomen en lage bush struiken. Heel veel mooie vogels met prachtige kleuren , er schijnen 400 soorten vogels voor te komen. Voor de vogelaars een prachtige ontdekkingsreis. Echter apen en hartebeesten hebben wij niet gezien maar ja we zagen natuurlijk ook niet het gehele reserve wat zo'n oppervlakte heeft als heel Nederland.De oude hutten ( old banda's ) van dertig jaar geleden waren er nog steeds maar er waren wel betere voorzieningen zoals douches en goede toiletten. We gingen voor maaltijden naar de New Banda's waar een restaurant was waar we goed konden ontbijten en warm eten. Marc ( dr Livingstone) heeft heel heel heel veel foto's gemaakt en dat wordt nog een hele klus - winteropdracht - om ze uit te gaan zoeken welke de beste zijn.

Nu terug in Iringa en weer terug in het Neema Craft Guesthouse waar we nog weer een aantal dagen verblijven en de tomatensoep en de samosa's hebben ons al weer lekker gesmaakt.

Morgen gaan we met Josef op reis , een Keniaan die in het huis van Tina woont en ons aangeboden heeft om met ons een dag rond te rijden naar Tosamaganga, Mkwawe en Isimila Stone Age Hence en we hopen ook nog Ifunda aan te kunnen doen.

Vanochtend om zes uur opgestaan om zonsopgang te kunnen zien en te fotograferen met natuurlijk de baobab als voorgrond. Prachtig , tunashukuru sana . Mijn kiswahili en zelfs kihehe komt geweldig van pas. Asante sana , nita andika tena wiki hii.

Iringa

Vanuit Moshi vertrokken we dinsdag ochtend om 8.30 met de bus naar Morogoro, dat was een lange zit maar wel in een redelijke locale bus. Een hele belevenis want telkens als de bus stopt vliegen er tanzaniaanse verkopers naar de bus met een doos vol met spullen, flesjes cola , fanta , water maar ook koekjes, pinda's en cashew noten. We stopten onderweg nog voor een pauze en daar is het eveneens een toeloop van verkopers die vanalles aan je kwijt willen. We kwamen om half vier in Morogoro aan op een heel druk busstation waar je dan weer belaagd wordt met aanbiedingen van taxi's, buskaartjes voor een aansluitende bustocht. Rustig blijven in alle hectiek en de bus voor de volgende dag vinden. Een aardige tanzaniaan die ons de weg wees en hielp mocht ons uiteindelijk als taxichauffeur naar een guesthouse brengen. Dat was echter een heel gedoe want het is op 8 augustus siku kuu (feestdag) dus alle midrange hostels waren vol. We reden door het hele drukke Morogoro en verbaasden ons over de overbevolkte straaten en verkoop standjes. Uiteindelijk lukte het buiten het centrum op loopafstand van het busstation een guesthouse te vinden. We moesten wel vijf keer het bedrag betalen ipv 5000 dus 25.000 Tshs shilling maar daarvoor hadden we ook sitghtseeing Morogoro gehad. Het hotel was nieuw en liep nog niet , het personeel was zo onwennig in de bediening. Drie kwartier wachten op simpel chipsie na kuku ( patat met kip) , een onzekere bedienster die het vak nog echt moet leren.

De volgende dag konden we gelukkig lopend naar het busstation en vonden het busje naar Iringa dat we geboekt hadden. Een klein busje met ongeveer 15 personen, en achter mij zat een kermende vrouw die ziek was , pijn had. De muziek werd harder gezet en zo konden we mooie route naar Iringa beleven op een soort van tanzaniaanse mantra voor bwana Jesu -( heer Jesus) . De zieke vrouw werd uiteindelijk een half uur voor Iringa overgeladen in een laadbak van een pick-up , door wel 4 of 5 man uit het busje gedragen. Karen was nog bang dat de vrouw onderweg dood zou gaan zo vreselijk zat ze te kermen.

In Iringa vonden we de weg snel weer, herkende de kloktower op de rotonde en vonden meteen het Neema Guesthouse. Goh we werden niet meteen aan alle kanten belaagd , hier zijn ze blanken gewend. Bleek ook bij het guesthouse waar op de veranda hele groepen blanken zaten. Mooie kamer , lekker ruim en eigen badkamer en hele aardige mensen. Het guesthouse wordt gerund door disabled people. Dove bediening die met het systeem van opschrijven van wat je wilt bestellen hun werk doen. Prachtig project om gehandicapten ook werk te geven.

Iringa verkennen, ik wist de weg makkelijk te vinden. Mijn huis aan de Kihesa road no 49 stond er nog, wel verwaarloosder dan dertig jaar geleden. Ook de weg is slechter dan toen.

We zochten het huis van Tina en belden aan en kregen meteen contact met hele aardige kenianen die het huis huren. We mochten binnen komen en herkennen de houtenbank nog die er toen ook al stond. Josef bood ons aan om een dag met ons op reis te gaan. Dat gaan we volgende week doen.

Verder aten we heerlijk Indiaas in een mooi gelegen restaurant met uitzicht over het verlichte Iringa. Het weer is hier zalig , zonnig en niet te heet.

We boekten vandaag een safari naar Ruaha Park en daar blijven we drie dagen en twee nachten. Echt op safari en niet in een overdruk Serengeti.

Het is heerlijk om weer even in Iringa te zijn, zo mooi met de paarse jacuranda's en nog redelijk rustige mzungu wijk. We kunnen gewoon over straat dat is zo fijn hier.

De foto's up-loaden gaan we niet doen, jammer voor jullie maar dat komt later wel.

Moshi

Sinds zaterdag in Moshi. We verblijven bij Jacob de Haan met zijn gezin. Er is ook een nederlands nichtje Fleur op bezoek. Shana de vrouw van Jacob is van Pemba en tanzaniaans. Ze hebben twee kinderen eigen kinderen Mariam en Sheheni en ook nog een tanzaniaans jongetje Zuberi .

Shana is geweldig, ze kan heel lekker koken, is heel grappig en kan Engels en ook Nederlands.

Mariam kan ook nederlands , ze gaat vanaf september in Maastricht studeren. We worden overal mee naar toe genomen, naar hun land waar de mais groeit, de locale markt om boodschappen te doen. We zijn echt bekijks al die wazungu (blanken), Overal hoor je Karibu / welkom en tanzanianen willen graag met je praten in het engels.

Vergeleken met dertig jaar geleden is het veel veel drukker geworden, veel mensen maar ook veel auto's en overal winkeltjes, standjes op straat. Veel handel. De reclame voor mobile telefoons, bier en internet is overal. De tegenstellingen zijn groot, wel TV , mooie winkels , veel te koop maar ook veel armoede.

Gisteren een familie uitstapje gemaakt naar de Marangu Waterfalls, heel leuk , De kinderen konden er lekker in het water spelen , over rotsen springen en onze meegenomen strandbal werd goed gebruikt.

Helaas kunnen we nog niet zo makkelijk foto's plaatsen dat kost heel veel tijd en het internet is niet zo snel.

Morgen gaan we tien uur met de bus naar Morrogoro daar blijven we dan 1 of 2 nachten en gaan vandaar uit naar Iringa waar ik vroeger gewoond heb.

Het gaat heel goed met ons, nog geen last gehad van muggen, diaree of iets.

Tot een volgende keer maar weer.

groet Lenie , Marc en Karen.

Same

We zijn aangekomen in Same in Kilimanjaro Region en verblijven hier in Turaini Guesthouse.

De eerste dag in Dar Es Salaam ontmoetten we Lodoku een hele aardige Tanzaniaan die goed Engels spreekt en zich als gids aanbiedt aan de Wazungu ( Blanken) Maar goed ook want het is wel nodig om rondgeleidt te worden. Je wordt nl constant aangesproken door de bevolking dat ze iets van je willen. Dar Es Salaam is erg druk en chaotisch geworden en we herkennen niet erg veel van toen. Het voormalig SNV centrum ( Stichting Nederlanse Vrijwillgers) is nu een Bank.

We hebben er wel rond mogen kijken en mochten foto's maken. Ik kan met het kiswahili nog goed uit de voeten. Het wordt erg gewaardeerd, maar omdat Karen en Marc er niets van verstaan zoeken we toch iemand die goed Engels praat. Ludoko heeft een you tube site dus je kunt vinden wat hij ons heeft laten zien. We gingen naar Kariakoo Market dat is een grote markt , soort van bazar waar je echt niet alleen als blanke kunt komen zonder constant belaagd te worden.

Wij verbleven in het Holiday hotel, ze hebben een dakterras waar je heerlijk kunt zitten , kunt eten en drinken. Heerlijke temperatuur om s'avonds te verblijven. Maandag hadden we weer met Lodoku afgesproken om een aantal zaken te regelen, geld wisselen, tanzaniaans sim kaartjes kopen en buskaartjes regelen voor de bus richting Moshi. We bezochten de vismarkt , gelukkig met gids zodat we overal konden kijken en komen. Ook foto's maken was okee.

We gingen nog naar Slibway een plek aan het strand waar meest blanken en rijke tanzaniane komen. Blanke toeristen komen meest op mooie aangelegde tropisch uitziende plekken aan de zee. Voor ons hoeft dat niet echt , wij vinden de locale tanzaniaanse plaatsen ook leuk en veel gezelliger. We horen constant Karibuni - Welkom .

De armoede is wel overal dat valt je de eerste dag erg op en daarna ben je er al weer gewendt.

De busreis naar Same was lang en saai, we hadden een luxe bus met bediening , video en muziek en airco. We deden er wel 9 uur over en kwamen om 5 uur in Same aan.

We lieten ons naar Turmaini Guesthouse brengen, ook een prima locatie voor ons. Ziet er keurig uit, alles betegeld, grote bankstellen in de hal met constant de TV aan. We kunnen de olympische spelen volgen als we willen.

De woensdag ochtend liepen we naar de Diocees om dr Norbert Chomvu te ontmoeten , we waren erg welkom. De kado's die we mee hadden van Margot afgegeven, we mochten zelfs de bisschop begroettten. We kregen een rondleiding over het Diocees en door het District Hospital van Same dat door het tweesteden ziekenhuis uit Tilburg geholpen wordt. Zag er keurig uit, de Medical in Charge gesproken, het laboratorium gezien, shocking !

We hebben nog een bedrag gedoneerd voor verf en onderhoud van de medical wards. Bedden, couveuse, rontgen apparatuur en ook gebouwen alles door Tweesteden gesponsort.

Je ziet ook op een aantal plekken Tweesteden over grenzen borden hangen.

S'middags werden we meegenomen en gingen echt de bush bush in , zeker 1 uur rijden over een rode zandweg, veel stof , gaten en diepe groeven. We kwamen in een dorp Ruvu Darajani , we ontmoetten er een tanzaniaanse student die er met een laptop zat te internetten. We mochten even een mailtje sturen, bijzonder verrast zover in de bush gewoon internet aan te treffen. We kregen twee windmolens te zien die het water uit de bodem oppompen, dat werkt heel goed. Heel interessant vooral voor Marc die ziet hoe zoiets werkt.

We gingen ook naar een masai dorpje Bagamoyo ( daar begroef ik mijn hart) echt in de steppe, armoedige boma net als in de WHITE MASAI. Zulke lieve aardige mensen, ze waren erg dankbaar dat we hen bezochten, de autootje en pepermuntje werden gretig aangenomen. Zo'n armoede , hutjes geen electriciteit , geen voorzieningen en het water was nu ook weer probleem. Ze moesten naar Ruvu Darjani zeker een uur lopen. Erg indrukwekkend allemaal.

Vandaag rustdag , rondgelopen in Same, tanzaniaanse kleermaker gezocht en soft gekocht om twee jurken te laten maken die we straks al kunnen ophalen. Maaklloon per jurk 2,5 euro.

We ontmoetten een nederlandse Judith die hier als analiste werkt in een dispensary , ze woont hier al 8 maanden. Ze komt uit Twente en werkt in Emmen , hoe toevallig - geen toeval wij heten Emmen. Gaan zodadelijk kijken waar zij werkt.

Het is hier mooi weer , niet te heet , lekker droog en warm. We hebben het getroffen, het is goed te doen allemaal.

Aja kwa heri, nitaandika tena kutoka Moshi .

Salaan nyingi

Kiswahili

Verheug me om met de kinderen daar straks te gaan zingen.

If you happy and you know it clap your hands

Het kiswahili komt vanuit mijn verste weg hersencellen omhoog.

Ninakumba nyingi . Ik herinner mij veel, kwahyo nimefurahi sana, daarom ben ik erg blij.

Ik hoop dat het gaat lukken om zeker elke week een verhaal en foto's op de reislog te plaatsen.

Ben ook benieuwd hoeveel mensen met ons meereizen via deze reislog.

Zou het daarom ook leuk vinden om reacties te krijgen. Facebook zal ook een medium zijn om contact te houden met NL.

Afspreken dat telkens als je leest ook een reactie plaatst?